Czym są Szczodre Gody?
Słowianie tak jak my kolędowali, żeby życzyć innym pomyślności w Nowym Roku. Świętowali również Śmigus-Dyngus, jako koniec zimy i początek wiosny. Nasi przodkowie praktykowali święto, które przypomina Boże Narodzenie, które po Wielkanocy jest najważniejszym świętem Chrześcijan.
Swój rok obrzędowy rozpoczynali 21 grudnia. Czczono w ten sposób zwycięstwo dnia nad nocą, światła nad ciemnością. Wzbudzało to u nich ogromną radość , gdyż dni stawały się dłuższe i cieplejsze. Właśnie tego dnia rozpoczynało się świętowanie Szczodrych Godów
Wszystko zapoczątkował Szczodry Wieczór, który miał miejsce w nocy z 21 na 22 grudnia. Jedzono 12 różnych potraw, symbol 12 miesięcy. Ludzie w tym czasie dzielili się chlebem.
Im dłuższa i ładniejsza słomka wyciągnięta spod nakrycia tym lepszy miał być następny rok. Dawano sobie wówczas prezenty – przeważnie orzechy i jabłka, prezenty te nazywano „szczodrakami”.
Święto miało również wymiar upamiętnienia tych, którzy odeszli. W tym czasie, na cmentarzach palono ogniska na cześć zmarłych i organizowano uczty. Podczas uczt na stołach kładziony był dodatkowy talerz, który czekał na ducha członków z rodziny.
Paleniem ognisk Słowianie chcieli pomóc Dadźbogowi w walce z ciemnością mieli również swoją choinkę. Była jednak zupełnie inna. W domach pojawiały się snopki zboża lub jemioła, które symbolizowały życie.
Szczodre Gody przypominają Boże Narodzenie
Podobieństw Godowych Świąt do chrześcijańskiego Bożego Narodzenia jest dużo. Najpoważniejszą różnicą jest zaś termin rozpoczęcia celebracji. Chrześcijanie rozpoczynają świętowanie cztery dni później. Prawdopodobnie chodziło o kompromis jeszcze z czasów starożytnego Rzymu. Cesarz Konstantyn, który przyjął Chrześcijaństwo, próbował znaleźć kompromis pomiędzy wiarę „pogańską” z nowo przyjętą religią. Warto zaznaczyć, że Szczodre Gody są obchodzone do dziś przez niektóre związki wyznaniowe, czasem również jako wspomnienie folkloru i tradycji naszych przodków.
Niezależnie od tego w co wierzymy, warto pamiętać o tym, co ukształtowało współczesną rzeczywistość. Szczególnie, że kluczem do zrozumienia świata jest nie tylko nauka, ale i wiedza o przeszłości.